Views:
നുറുങ്ങുന്നെൻ ഹൃത്തടം
നിറയുന്നെൻ മിഴികളും
ഓമനക്കുരുന്നുകൾ നിങ്ങളെയോർക്കവേ...
അശ്രുതൻ ധാരയാൽ
കവിളിണ നനയുന്നു
തീവ്രമാം നോവിനാൽ മാനസം വിങ്ങുന്നു...
മാനവനെന്ന പദത്തിന്‍റെയർത്ഥവും
അറിയാതെ പോയെന്നോ
കാട്ടാളജൻമങ്ങൾ...
കൺകളിൽ തിമിരമോ
കൈകളിൽ പാശമോ...
മാനസം കരിങ്കല്ലോ മതി തന്നിൽ പുഴുക്കുത്തോ....
വിണ്ണിലെ ദൈവവും
മണ്ണിലെ മനുഷ്യനും...
കണ്ടതില്ലെന്നോ ഈ കൊടുംപാതകം....
സഹിക്കില്ല പൊറുക്കില്ല
അമ്മ തൻ മാനസം...
മാപ്പില്ല നിങ്ങൾക്ക് വരും ജൻമമൊന്നിലും...
മാതൃഹൃദയത്തിൻ
ദുഃഖ കൊടുംചൂടിൽ...
ഉരുകിയൊടുങ്ങട്ടെ നീചമാം ജൻമങ്ങൾ...
പാപഭാരത്തിന്‍റെ
അഗ്നിതൻ ജ്വാലയിൽ..
വെന്തെരിഞ്ഞീടട്ടെ ഇനി വരും നാളുകൾ
പുനർജനിക്കണമിനി നിങ്ങൾ...
കീടമായ്... കൃമിയായ്
പിന്നെ ആഹരിച്ചീടുക നിർബാധം കബന്ധങ്ങൾ...
No comments:
Post a Comment